Sergio Marey




Proxectos

Persoais

       Relembrando a Trini
       Deus te livre
       •
Romería de Jeremías
       • Sorpresa no trigo
       • Viva Luceiro da Alba
       • Todo o mundo é contra min-eh

       • Cruceiro a santa Librada e demáis mártires               disidentes
       
Rural e tradición, un fogar en igualdade
       •
Que é Galiza?
       • Crucifixión
       
Escordadura sentimental
       • Las cartas sobre la mesa,  la memoria del                     Nunca  máis
       
Decreto 79/2010
        Píntame unha paliza
       • Espantallo
       • Luísa
       • Contratempo
       • Vermuth
       • Pestanas Postizas
       • Adeus


Solaina

Galería

        Una niña con tetas
       •
Una casa a punto de cruz

       •
Fly me to the moon

        Olladas a endometriose
        As 7 e 7
        Rosalía no Barrio
       
Grelería na Solaina
        A Palleira
        Estar pensando na morte da becerra
       • Viesca de reflexión
       
Pluriempleada o muerte
       • Correr e Cantar
       
Streetviewcompostela
        Eólica así Non!
       • Cravos coma toxos
       
O Furancho
        Tradicións 2.cuir
       • Ciclo Colusión
        Feira da bágoa   
       Maquillaxe
       • Ciclo Mexer


Bio →

Contacto 

DEUS TE LIVRE




           Peza resultante da 2ª Edición das Residencias ao Caraño! realizada no lugar de Caraño en Pol (Lugo)

Deus te livre de estar onde estás,
de ser o que és 
e de ter o que terás.  

Deus te livre de tudo 
menos de nao ter deveres, 
e dos seus venenos.  

Deus te livre 
de que te tomem por mulher, 
e também por homem.  

FERNANDO PESSOA


Deus te livre é unha instalación performativa que combina diferentes medios e soportes o téxtil, o vídeo, o audio e a performance para reflexionar sobre as analoxías culturais transfronteirizas galega e portuguesa, á vez que se establece un paralelismo entre a figura de Fernando Pessoa e o autor da proposta, Sergio Marey, que serve como base de investigación das representacións LGTBI+.

Así a obra constrúese arredor dunha peza principal, a manta, tecida con lá sen fiar e fíos de xute usados para atar chourizos. Esta manta tecida pole artista parte da importancia do téxtil na industria de ambos países e nela entretecesen diferentes obxetos recollidos en diferentes viaxes por Galiza e Portugal. Obxetos que van dende bonecos, a culleres, candeas, cerámica ou fotografías enre outras e que dalgún xeito se enlaza coa obra de Pessoa e Marey.

Partindo da importancia dos soños na obra de Pessoa se configura a parte performativa e audiovisual. E artista toma videos de arquivo de ritos que teñen a ver co paso das almas, combina textos de Pessoa e seus e crea, en colaboración cos artistas Adrián Méndez e Alberto Ovejero, unha paisaxe sonora que parte do cante alentejano (Portugal) e os cantares de cego (Galiza). Con estes elementos configura a parte performativa, un rito liturxico neopagano que invita a reflexionr sobre es referentes LGBT cuestionando a memoria creada.